مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی

به گزارش مبشرین، محمد فهمی عبدالسید عصفور از اساتید و قاریان ممتاز مصر به شمار می‌رود. وی سابقه تدریس در دانشگاه الازهر مصر و حوزه علمیه جامعه المصطفی در کارنامه خود دارد. محمد عصفور با حضور در کشورمان و با همکاری شورای عالی قرآن در حال تربیت نسلی است که سلسله اقرا توسط آنها در ایران ادامه می دهند. استاد محمد عصفور در فروردین ماه در استان بوشهر حضور داشت و دو تن از اساتید بوشهری از وی اجازه نامه اقرا، دریافت کردند. پایگاه خبر قرآنی مبشرین با وی به گفتگویی نشست که در ادامه نظر شما را به آن جلب می کنیم.

مبشرین: ضمن خوش آمد گویی به شما به دلیل حضور در استان بوشهر، در ابتدا خودتان را معرفی کرده و در خصوص فعالیت های قرآنی خود برای ما بفرمایید:

محمد فهمی عبدالسید عصفور متولد 1980 در  کشور مصر و شهر طنطا  هستم، سال 2002 فوق دیپام گرفتم و در دانشگاه الازهر به تدریس زبان انگلیسی مشغول شدم. بعد از حضور در دانشگاه الازهر به حفظ قرآن رو آوردم و در حضور اساتید بزرگی چون فهمی رمضان  کساب و دکتر سید ابراهیم طلب به آموزش قرائت و حفظ قرآن پرداختم.

در حضور استاد دکتر سید ابراهیم طلب روشهای ده گانه قرائت، من جمله روش حفص از عاصم را آموختم. بعد از اتمام آموزش قرائت قرآن، در دانشگاه الازهر به تدریس قرآن مشغول شدم. تا اینکه سال 2011 مسولین دانشگاه متوجه شدند که شیعه هستم.

پس از آن سخت گیری هایی در خصوص تدریس انجام دادند تا اینکه تصمیم گرفتم به کشور لبنان مهاجرت کنم. در لبنان به تحصیل دروس حوزوی در حوزه رسول اعظم (ص) پرداختم. 4 سال در این حوزه حضور داشتم که 2  سال آخر آن مسول  دارالقرآن حوزه بودم.

بعد از اتمام تحصیل، در جامعه المصطفی مشغول تدریس قرائت شدم و مسولیت دالرقرآن آن نیز به عهده گرفتم. سال 2016 به ایران آمدم و الان مسول اقراء در شورای عالی قرآن هستم. علاوه برآن در لبنان و قم نیز در حال تدریس و تحصیل علوم قرآنی هستم.

مبشرین: در خصوص تاریخچه و روش اقراء از ابتدا تا کنون و همچنین تاریخ اقراء در ایران توضیح بفرمایید:

قرآن کتابی است که از دل به دل منتقل می شود و مانند دیگر کتب آسمانی نیست که روی الواح نوشته شده و بعدها نیز تحریف شدند.

بعد از صحابه(آن گروهی که با پیامبر بودند)، افرادی آمدند و گروهی تشکیل دادند که  متخصص در قرائت قرآن بودند. البته اهلبیت نیز خودشان قرائت صحیح قرآن را به بقیه یاد می دادند.

بنده سی و دومین نفری هستم که قرائت صحیح را از استادم که سی و یکیمن در سلسله اقراء به حساب می آید و همین طور به عقب برگردیم به «حفص بن سلیمان» و وی از «عاصم بن ابی النجود»  و وی از «عبدالرحمن سلمی» و «زر بن حبیش» و وی از علی بن ابیطالب(ع) و ایشان از حضرت محمد (ص) و ایشان نیز از جبرئیل و نهایتا از جانب خداوند تبارک و تعالی قرآن را فرا گرفته اند.

در اقراء شیعه و سنی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند، در ایران نیز شیخ طوسی از استاد خود شیخ حمامی، که از بزرگان اسناد به شمار می روند، قرائت را تعلیم دیده است. و سینه به سینه این نسل ها را در ایران ادامه دادند.

همچنین از قراء بزرگ ایرانی شهید اول، صاحب کتاب لمعه هستند و ابن جزری نیز که همه سلسله اقراء به وی بر میگردد، در قرن هشتم هجری به ایران آمد و اقراء را در ایران ادامه داد، الان نیز در شیراز دفن است.

بعد ها به دلیل ظلم و ستمی که حکام  در ایران و بین شیعه می کردند، جوامع شیعه از قرائت فاصله گرفتند و آنها را مجبور بودند که بیشتر به مسائل سیاسی برسند.

پس از انقلاب اسلامی  توجه بیشتتری به این مقوله انجام شد، ولی فرهنگی که بعد از انقلاب رایج شد، به صوت و لحن بشتر اهمیت داده می شد. ولی علما در حال ترمیم این مسیر و هدایت به سمت علوم قرآنی هستند.

مبشرین: در خصوص انواع اجازه نامه ها  و برنامه هایی که در ایران در حال اجرا است توضیح بفرماید:

دو نوع اجازه نامه اقراء یک اجازه نامه فقط برای قرائت برای قراء صادر می شود و یک اجازه نامه هم داریم که هم برای قرائت و هم برای آموزش قرائت داده می شود.

در حال حاظر با همکاری شورای عالی قرآن برنامه ای داریم که حداقل 2 سال  در ایران آموزش اقرا را بین اساتید در شهر های مختلف ایران انجام دهیم. به تعداد معینی از اساتید قرآن اجازه اقراء در زمینه قرائت و آموزش داده شود.

این تعداد هم باید  قوی و هم باید مسلط باشند تا بتوانند این سنت را در یران و شهر های مختلف ادامه دهند و همه  افراد بتوانند از این ثمره استفاده کنند.

مبشرین: در خصوص روشهای نوین آموزش مانند روش مجازی چه نظری دارید آیا روش های دیگری هست که دیگر نیاز به روش حضوری نباشد؟

استفاده از روش های نوین مانند روش مجازی،  برای آموزش بسیار مناسب است و می توان از این روشها برای تبلیغ استقاده کرد. ولی اقراء به هیچ عنوان امکان ندارد به صورت مجازی انجام شود.

اقراء حتما باید به صورت حضوری باشد و از شروط اقراء دیدار حضوری و دیدن چهره استاد است، در اقراء استاد راوی حرکات قرآن بودند و تا به صورت رو در رو حضور نداشته باشد نمی توان آنرا فرا گرفت.

مبشرین: در حال حاظر از نظر شما مهمترین مشکل دنیای اسلام چست؟

پیامبر اکرم (ص) فرمودند «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ، کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی»، این روزها برخی مسلمانان می گویند کتاب خدا برای ما کافی است. و برخی دیگر نیز فقط به عترت تمسک می کنند. در حالی که برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت به هرد دوی اینها (کتاب و عترت) با هم و در کنار هم نیاز داریم. و مشکل دولت های اسلامی این است که بین کتاب خدا و عترت تمایز قائل هستند.

مبشرین: با تشکر از حضور شما در این مصاحبه، به عنوان کلام آخر اگر جمله ای دارید بفرمائید:

جمله ای زیبا از امام علی (ع) است که می فرمایند «وَ إِنَّ القُرآنَ ظَاهِرُهُ أَنِيقٌ، وَ بَاطِنُهُ عَمِيقٌ، لاَ تَفْنَي عَجَائِبُهُ، وَلاَ تَنْقَضِى غَرَائِبُهُ، وَلاَ تُكْشَفُ الظُّلُمَاتُ إلاَّ بِهِ»؛ به راستي كه ظاهر قرآن زيبا و باطن آن ژرف است، شگفتي‌هاي آن فنا ناپذير و اسرار آن تمام‌نشدني است و تاريكي‌ها بدون آن برطرف نخواهد شد.

ولی در جایی دیگر امیر المومنین (ع) میفرمایند: «ذالک القرآن، استنطقوه.و لن ینطق،و لکن اخبرکم عنه: الا ان فیه علم ما یاتی و الحدیق عن المای و دوا دائکم. و نظم ما بینکم... فلو سالتمونی عنه لعلمتکم» آن-کتاب خدا-قرآن،اگر از آن بخواهید تا سخن بگوید و هرگز سخن نگوید، اما من شما را از آن خبر می دهم،بدانید در قرآن علم آینده و سخن از گذشته ها، درمان درد شما و راه سامان دادن کارتان در آن است... که اگر از آن همه بپرسید شما را آگاه می کنم.

و نیز میفرمایند: «لانّا كلنّا واحد؛ اولنا محمد؛ آخرنا محمد؛ اوسطنا محمد و كلنا محمد؛ فلا تفرقوا بيننا»  به تحقيق كه ما (پيامبر و عترت طاهره) يكی هستيم؛ اول ما محمد؛ آخر ما محمد؛ وسط ما محمد، بلكه كل ما محمد هستيم و بين ما هيچ جدايي نيندازيد.
همچنین رسول اکرم حضرت محمد (ص) میفرمایند: اگر دنیا میخواهید به قرآن تمسک کنید، اگر آخرت میخواهید به قرآن تمسک کنید، قلب های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید، خانه های خود را با تلاوت  قرآن نورانی کنید. ولی قرآنی که به همراه اهلبیت باشد. نباید قرآن را تفسیر به رای کرد.

امام صادق(علیه‌السلام) نیز فرمودند: «مَنْ فَسَّرَ الْقُرْآنَ بِرَأْیِهِ إِنْ أَصَابَ لَمْ یُؤْجَرْ وَ إِنْ أَخْطَأَ خَرَّ أَبْعَدَ مِنَ السَّمَاء»؛ کسی که قرآن را به رأی و نظر خویش تفسیر کند، اگر درست و مطابقِ با واقع باشد، اجر و پاداشی برایش نیست و اگر خطا رود، هرآینه (از مرز و حقّ و حقیقت) بیشتر از فاصله آسمان‌ها از یکدیگر، دور شده است.

  منبع: مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
       لینک مستقیم   :   http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=22154