مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی

به گزارش مبشرین به نقل از رایزنی فرهنگی ایران در گرجستان، قدمت این مسجد به سال ۱۸۱۸ بر می‌گردد، اما اطلاعات مندرج بر روی سنگ زیرین پایه مناره نشان می‌دهد این مسجد در سال‌های (۱۹۲۱-۱۹۲۰ میلادی) بازسازی شده است. معمار مسجد اوستا حسین (لاز) بوده است.

آنچه از این مسجد باقی مانده، شامل کنده‌کاری‌های حک شده بر روی درب و منبرهاست که نشان از ادغام نقش و نگارهای عثمانی با زبان بومی گرجی دوره عثمانی دارد، تزئینات چوبی (مشتق شده از الگوها) و ستون‌های مسجد نیز بیشتر نمونه‌ای از سبک دوره اتحاد جماهیر شوروی است.

 یک طرف حکاکی های دقیق منبرها با نقش و نگار لاله های عثمانی تزئین شده ، و طرف دیگر با حلقه‌ها و ستاره‌های در هم تنیده  و تاج کار مشبک آن به دوره عثمانی مربوط است.

اگرچه دیوارهای داخلی سفید شده است، اما تکه‌های نقاشی، نقاشی‌های دیواری اضافه شده بین سال‌های ۱۸۹۰تا ۱۹۲۰ است.

در دوره اتحاد جماهیر شوروی، مقامات منطقه‌ای، درب اصلی مسجد را به موزه دولتی آجارا در باتومی بردند تا در میان سایر آثار قومی نگارگری ماقبل سوسیالیسم را نشان دهند.

امروزه، درب اصلی مسجد در موزه دولتی آجارا نگهداری می‌شود، وقتی ساکنین روستای آخو درخواست بازگشت آن را دادند، نسخه‌ای مشابه برای مسجد سفارش داده شده و جایگزین درب اصلی شد./ایکنا

  منبع: مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
       لینک مستقیم   :   http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=64418