مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی

به گزارش مبشرین به نقل از شبستان، در مسير منتهی به کربلا، حوادث و گفتگوهايي بين حضرت امام حسین (ع) و افراد مختلف واقع شد و آن حضرت در هر فرصت مناسب، مردم را به ياري و پيوستن به نهضت دعوت مي کرد. در منزلگاه «صفاح» (دومين منزل) امام ـ عليه السلام ـ با فرزدق (شاعر) که از کوفه مي آمد، ملاقات کرد و از او پرسيد: در کوفه چه خبر؟ او در پاسخ گفت: دل هاي آنها با تو است ولي شمشيرهايشان با بني اميه ... . در منزلگاه «ذات عرق» (سومين منزل) امام ـ عليه السلام ـ با بشر بن غالب، ملاقات کرد و از او پرسيد: چه خبر؟ او نيز گفت: «شمشيرها با بني اميه است و دل ها با تو».

شهادت رسول و نماينده امام حسين ـ عليه السلام

هنگامي که امام حسين عليه السلام  و يارانش به منزلگاه «حاجز» (ششمين منزل) رسيدند، آن حضرت، قيس بن مسهر صيداوي را به عنوان نماينده، به همراه نامه به کوفه فرستادند. وي به دست دژخيمان ابن زياد گرفتار شد و به شهادت رسيد.

خلاصه، امام حسين عليه السلام و يارانش که هشتم ذي حجه از مکه خارج شده بودند، منزل به منزل حرکت کردند تا اينکه با سپاه حرّ عليه السلام مواجه شدند. درنتيجه امام و يارانش مسير خود را تغيير دادند و به طرف کربلا حرکت نمودند و در روز دوم محرم سال 61 ق به کربلا رسيدند.

بنابراين، آن حضرت و يارانش مسير مکه تا کربلا را در بيش از 20 روز پيمودند.

معرفی منابع درباره منازل وروز شمار حرکت امام تا کربلا :

1ـ ترجمه ارشاد، شیخ مفید.

2ـ نفس المهموم، شیخ عباس قمی، (در کربلا چه گذشت؟).

3ـ تفسیر تاریخ سرخ، محمد جواد صاحبی.

5- سخنان حسين بن علي ـ عليه السلام ـ از مدينه تا کربلا، تأليف محمد صادق نجمي.

6- روز شمار قمري، علي حائري و همکارانش.

7- زندگاني حضرت ابي عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ ، تأليف عماد الدين حسين اصفهاني (عماد زاده).

8- سوگنامه آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله وسلّم ـ تأليف محمد محمدي اشتهاردي.

چرائی عزاداری دردهه اول وترتیب آن

اولين کساني که به گريه و عزاداري آن حضرت تشويق و تأکيد نموده اند، حضرات معصومين ـ عليهم السّلام ـ بودند که در رأس آنها رسول اکرم مي باشد. و آن پيش از شهادت امام حسين ـ عليه السّلام ـ و آن گاه که ايشان کودک خردسالی بودند، پيامبر اکرم از شهادت ايشان خبر داده و بر عزاداري و زيارت قبر آن حضرت دستور داده اند، از جمله اين که زيارت قبر او معادل حج پيامبر اکرم ثواب وپاداش دارد.

حتي رواياتي وجود دارد که انبياي گذشته براي امام حسين ـ عليه السّلام ـ گريسته اند.

بعد از شهادت امام حسين ـ عليه السّلام ـ که ائمه اطهار بر زيارت و عزاداري آن حضرت تشويق نموده و خود عملاً درماه محرم، براي آن حضرت اقامه مجلس عزاداري نموده اند.

امّا از دلايل عزاداري در درجة اوّل: با توجه به اين که واقعة مهم عاشورا و قضاياي غم انگيز کربلا، در مکان نينوا و يا محل کربلا (کربُ و بلا) رخ داده است و قافلة امام حسين ـ عليه السّلام ـ در دهة اوّل محرم روز دوّم به اين مکان وارد شده است، و طبق تاريخ، امام ـ عليه السّلام ـ بعد از رسيدن به اين منطقه، دستور نزول و توقف داده اند.

بنابراين مي توان گفت که مطابق اسم اين مکان (کرب و بلا) نقطة آغازين و محل شروع حزن و مصيبت، همين محل مي باشد، که دهة اوّل محرم، يادآور خاطرة عظيم آن واقعه مي باشدکه همگان به ياد حوادث مهم آن مکان و جنايات بزرگ در دهة اوّل (مخصوصاً در تاسوعا وبالاخص در عاشورا) محزون گشته و ناله سر مي دهند.

همچنين مي توان تأسي به ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ را از ديگر علل عزاداري در 10 روز اوّل محرم دانست. چرا که امام رضا ـ عليه السّلام ـ مي فرمايد: وقتي که ماه محرم فرا مي رسيد، غمگين مي شد تا اين که روز دهم محرم مي رسيد که اين روز نهايت غم پدرم بود. بنابراین برای ده روز اول مستند ودلیل روایی معتبر وجود دارد.

حجت الاسلام و المسلمین امیر علی حسنلو

مدیر گروه تاریخ مرکز مطالعات وپا سخگویی به شبهات حوزه های علمیه

  منبع: مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
       لینک مستقیم   :   http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=34320