به گزارش مبشرین به نقل از شبستان، «مفاهمه و تفاهم بین دانشگاه و حوزه علمیه برای این وحدت وجود دارد اما تقسیم کار و توزیع نقش و طراحی پروژه های مشترک  که می تواند وحدت حوزه و دانشگاه را عملی کند ضرورتی است که ما باید به سمت آن حرکت کنیم. در حقیقت زمینه های وحدت به صورت بالقوه در این دو نهاد وجود دارد اما اگر می خواهیم این وحدت عملی شود به تقسیم کار و طراحی پروژه مشترک نیاز داریم تا به سمت آن آرمان های مشترک حرکت کنیم.»

آنچه در ادامه می آید ماحصل گفتگوی گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با آیت الله عباس کعبی، عضو مجلس خبرگان به مناسبت هفته وحدت حوزه و دانشگاه  است.

وحدت حوزه و دانشگاه اهداف و آرمان های مشترک را شامل می شود

همان طور که استحضار دارید در هفته وحدت حوزه و دانشگاه قرار داریم که در اوایل انقلاب به ابتکار برخی از تئوریسین ها و متفکران انقلاب طراحی شد. وقتی از رهگذر این سه چهار دهه به این ابتکار نگاه می کنیم چه نکاتی قابل ذکر می شود و از آن سو ضرورت رسیدن به این اتحاد و وفاق میان حوزه و دانشگاه چیست؟

علم و ایمان دو بال حوزه و دانشگاه هستند. وحدت حوزه و دانشگاه بر پایه وحدت بر اهداف و تحقق برنامه های نظام اسلامی است و وحدت حوزه و دانشگاه کمک می کند تا تلفیقی ماهرانه در علم و ایمان به عنوان دو پایه پیشرفت و عدالت محقق شود لذا وحدت حوزه و دانشگاه به معنای وحدت در روش ها و وحدت در برنامه های آموزشی و وحدت در شیوه پژوهش نیست بلکه وحدت در اهداف و آرمان های مشترک را شامل می شود که همانا تحقق علم و ایمان است.  این توضیح از این نظر ارائه شد که گاه برخی تصور می کنند وقتی درباره وحدت حوزه و دانشگاه سخن می گوییم از وحدت در روش ها و شیوه پژوهش و برنامه های آموزشی حرف می زنیم که البته این چنین نیست.

اما برای این که این وحدت محقق شود از یک سو  تحول در علوم انسانی به گونه ای که آموزه های اسلامی پایه و فصل  مشترک شود برای علوم انسانی و  از سویی علوم تجربی و علوم طبیعی و علوم پایه مبنا شود برای رشد و شکوفایی و پیشرفت و عمران کشور مهم است و حوزه و دانشگاه باید دست به دست هم بدهند.  حوزه بر اساس اجتهاد مبتنی بر مقتضیات زمان و تحولات زمانه و از سویی دانشگاه برای رسیدن به مرزهای دانش و عبور از مرزهای دانش می تواند الگویی برای این همکاری باشد ضمن این که برخورداری حوزه و دانشگاه از نظریه های جامع و الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت قابل تحقق است.

لزوم داشتن زبان و ادبیات مشترک میان حوزه و دانشگاه

این تحول در رسیدن به وحدت چه الزاماتی دارد؟

به نظر می رسد که از جمله این الزامات رسیدن به زبان و ادبیات مشترک میان حوزه و دانشگاه و نیل به وحدت قلوب و اتحاد دل ها است.  در حقیقت اگر حوزه و دانشگاه می خواهند به آرمان های مشترک برسند  باید به دور از فضای سو ظن و قضاوت بتوانند زمینه ها و بستر برقراری ادبیات مشترک میان حوزه و دانشگاه را فراهم کنند این ادبیات مشترک می تواند وحدت قلوب را هم ایجاد کند. در آن صورت است که می توان به برنامه های مشترک برای ساخت جامعه بر مدار علم و ایمان دست یافت.

تفاهم بین دانشگاه و حوزه برای وحدت وجود دارد

آیا شما فکر می کنید که هم اکنون حوزه و دانشگاه آماده اجرای این برنامه های مشترک هستند؟

مفاهمه و تفاهم بین دانشگاه و حوزه برای این وحدت وجود دارد اما تقسیم کار و توزیع نقش و طراحی پروژه های مشترک  که می تواند وحدت حوزه و دانشگاه را عملی کند ضرورتی است که ما باید به سمت آن حرکت کنیم. در حقیقت زمینه های وحدت به صورت بالقوه در این دو نهاد وجود دارد اما اگر می خواهیم این وحدت عملی شود به تقسیم کار و طراحی پروژه مشترک نیاز داریم تا به سمت آن آرمان های مشترک حرکت کنیم.

تجربه چهل ساله ایده رسیدن به وحدت میان حوزه و دانشگاه را چطور می بینید؟

حوزه و دانشگاه در این 40 سال گام های خوبی برای تحقق آرمان های متعالی نظام اسلامی برداشته اند. این طور نیست که بگوییم هیچ گامی در این زمینه برداشته نشده است اما آنچه بدیهی است این که فاصله با مطلوب ها همچنان زیاد است و برای تحقق مطلوب ها باید جامعه را به مدار  ایمان و علم برگردانیم.

جهاد و پیشرفت علمی دستاورد مشترک حوزه و دانشگاه 

مهم ترین دستاورد وحدت به ظهور رسیده حوزه و دانشگاه در عمر انقلاب اسلامی چه بوده است؟

مقاومت اسلامی و قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی محصول جهاد و  پیشرفت علمی و این جهاد و پیشرفت علمی دستاورد مشترک حوزه و دانشگاه بوده است و انتظار از این دو نهاد این است که برای ساخت جامعه ای که مبتنی بر علم و ایمان است گام های مشترکی را با هم بردارند و به پیش ببرند.