به گزارش مبشرین به نقل از ایکنا؛ حجت‌الاسلام غلامرضا رضایی، سرپرست معاون پژوهشی پژوهشکده حج و زیارت؛ با تأکید بر اینکه افرادی که به زیارت اربعین مشرف می‌شوند باید به خاطر این توفیق شاکر باشند، گفت: یکی از راه‌های شکرگذاری از این نعمت استفاده بهینه از این نعمت است.
حجت‌الاسلام رضایی در تشریح بهترین اعمالی که می‌توان در طول زیارت اربعین انجام داد، گفت: اولین و مهم‌ترین اقدام داشتن قصد قربت است. از ابتدای تصمیم به این سفر باید قصد کنیم که با بالاترین نیت‌ها و برای کسب بیشترین فضائل و نزدیکی به خداوند این سفر را انجام دهیم. در طول مسیر نیز باید بر اقامه نماز اول وقت و تا حد ممکن نماز جماعت تلاش کنیم چرا که همه عبادت‌ها حول محور قبولی نماز است.
خدمت رسانی به سایر زائران به ویژه افراد کم توان از دیگر اقداماتی بود که این پژوهشگر حوزه دینی بر آن تأکید و اظهار کرد: قرائت زیارت عاشورا و به خصوص قرائت زیارت اربعین در روز اربعین از دیگر اقداماتی است که زائران نباید از آن غفلت کنند. البته تمام کسانی که نتوانسته‌اند به زیارت اربعین مشرف شوند نیز می‌توانند از شهرهای خود نیت کرده و در روز اربعین زیارت اربعین را با توجه قرائت کنند.
وی ادامه داد: بی‌تابی نکردن و تحمل کردن سختی‌های سفر از نکات اخلاقی مورد تأکید است همچنین زائران بهتر است چه در طول سفر و چه زمان زیارت، وقتی را برای خلوت با خود و تفکر و تدبر اختصاص دهند و در این فرصت‌ها درخصوص جایگاه امام معصوم(ع) و هدف طی این راه تفکر کنند.
سرپرست معاون پژوهشی پژوهشکده حج و زیارت تصریح کرد: زائران مسئله کسب معرفت در این زیارت را جدی بگیرند چرا که ارزش هر عملی به میزان معرفتی است که در پی آن عمل کسب می‌کنیم.
اگر احساس رقت قلب دارید نشانه قبولی زیارت شما است
وی در پاسخ به این سؤال که زائر پیاده‌روی اربعین چگونه می‌تواند بفهمد که زیارت مقبولی داشته است؟ گفت: یکی از نشانه‌ها، تحول روحی است که در فرد ایجاد می‌شود. اگر زائر احساس می‌کند رقت قلب پیدا کرده و حالت‌های روحیش عوض شده است و اگر احساس پشیمانی از کارهای اشتباه گذشته خود را دارد، نشانه قبول شدن زیارتش است.
حجت‌الاسلام رضایی ادامه داد: در هنگام تشرف به بارگاه ائمه(ع) اگر زائر هنگام خواندن اذن دخول قلبش شکست و اشک بر چشمانش جاری شد، نشانه این است که امام معصوم به او اجازه ورود داده است؛ این نشانه ایجاد تحول روحی در انسان است و زائری که در هنگام بازگشت احساس می‌کند اعتقاداتش در مسیر معنویت رشد کرده نشانه قبول شدن زیارتش است.
وی در پاسخ به این سؤال که اگر زائری چنین احساسی نداشت برای جبران مافات چه باید بکند؟ گفت: کسی که این احساس را ندارد گاهی از این جهت است که احساس می‌کند بیشتر می‌توانسته بهره ببرد و حد اعلای بهره را نبرده است و این به معنی قبول نشدن زیارتش نیست همینکه افسوس می‌خورد که چرا استفاده بیشتر نکرده و درک بیشتری از فضا نبردم نشان می‌دهد به حد مطلوب بهره برده و زیارتش مقبول شده است.
این پژوهشگر دینی تصریح کرد: نمی‌شود که کسی به زیارت برود و اهل بیت(ع) به او نظر لطف نداشته باشند همینکه حرکت کرده به سوی بارگاه ائمه(ع) قطعاً مورد عنایت هست البته مقبول بودن زیارت سلسله مراتب دارد و هر کسی هر قدمی که در این راه برداشته ثوای و بهره‌ای برده است و اگر کوتاهی هم بوده می‌تواند تصمیم بگیرد برای سال آینده خود را آماده‌تر کند؛ این تصمیم زمینه‌ای برای ارتقای معنویت و دریافت فیوضات الهی است.