به گزارش مبشرین، در آموزه های دینی از این که مساجد را شبیه عبادت گاه های یهودیان و مسیحیان تزیین کنند، نهی شده است. رسول خدا (ص) در این باره می فرماید: "لَا تُزَخْرِفُوا مَسَاجِدَکُمْ کَمَا زَخْرَفْتِ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَى بیَعَهُمْ"؛ زینت نکنید مسجدهایتان را، آن گونه که یهودیان و مسیحیان عبادت گاه های خود را زینت می کنند.[1]

در نقل اهل سنت نیز پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: ما ساء عمل قوم قطّ إلّا زخرفوا مساجدهم؛[2] چون عمل گروهى بد شود مساجد خویش را زینت کنند.

با نظر به روایاتی که درباره فضیلت مسجد و عبادت در آن و رعایت آداب و ... آمده است؛ در می یابیم که مسجد مکانی است که آدمی را به آخرت ترغیب کند و از دنیا و زینت های آن جدا کند و پرداختن به زینت ظاهری بیش از اندازه با این امر منافات دارد.

امام صادق (ع) می فرماید: سه چیز نزد خداوند شکایت می کنند: مسجد خراب که نماز گزار ندارد، دانشمندی که در میان نادانان زندگی می کند (زیرا از علم او بهره نمی برند) و  قرآنی که قرائت نمی شود و گرد و غبار روی آن را گرفته است.[3]

و در روایت دیگری رسول خدا (ص) فرمود: زمانی فرا رسد در آخر الزمان، که گروهی به مسجد می آیند پس دور هم جمع شوند و کلامشان درباره دنیا و دوستی دنیا است؛ همنشین با اینان نشوید و خداوند نیازی به عبادت آنان ندارد.[4]

بنابر این، آنچه که از منابع روایی فهمیده می شود، آبادی معنوی مساجد است و نه تزیین ظاهر آن. البته آن گونه هم مخروبه نباشد که با شأن و جایگاه مسجد سازگاری نداشته باشد.

 [1] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج 3 ، ص 371، مؤسسة آل البیت، قم، 1408 ق.

[2] ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج 6، ص 57، دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلى بیضون‏، بیروت، 1419 ق.

[3] کافی، ج 2، ص 613، ح 3.

[4] شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 5، ص 214، مؤسسة آل البیت، قم، 1409ق.

منبع: شبستان