به گزارش مبشرین به نقل از ایکنا، چند سالی است که کاهش بودجههای قرآنی بر روند فعالیت‌های قرآنی تأثیر گذاشته، تأثیری که حتی تا مرز خاموشی کلاس‌های قرآنی و کم شدن اساتید قرآنی پیش رفته است. بسیاری از کارشناسان، عامل عدم بازدهی طرح‌های قرآنی را کمبود بودجههای قرآنی می‌دانند، چراکه این بودجه در مقابل میدان وسیع فعالیت‌های قرآنی بسیار ناچیز است و نباید از یاد برد که برای رونق هر فعالیتی به بودجه نیاز است. برخی دیگر معتقدند که فعالیت‌های خودجوش قرآنی بدون وابستگی به بودجه باید ادامه یابد، اما نباید از نظر دور داشت که وابستگی به بودجه عامل اصلی افت و خیز فعالیت‌های قرآنی است. بودجه فعالیت‌های قرآنی در سال ۹۹ به میزان ۸۰ درصد کاهش پیدا کرد که این امر تأثیر بسزایی به خصوص با شیوع کرونا بر فعالیت مؤسسات مختل‌شده خواهد گذاشت، مؤسساتی که با وجود شهریه‌های کم نیز از عهده اجاره بها برنمی‌آمدند، اکنون باید چه کنند؟
مرتضی زمانی، حافظ قرآن، در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی، اظهار کرد: شرایط بد اقتصادی تأثیر بدی بر فعالیت‌های قرآنی می‌گذارد، از مختل شدن فعالیت‌های قرآنی گرفته تا اینکه بسیاری از خانواده‌ها به دلیل نداشتن پول کافی فرزندان خود را به کلاس‌های قرآن نمی‌فرستند. نبود منابع دولتی بر کیفیت برگزاری کلاس‌ها تاثیرگذار است و می‌تواند آن را مختل کند.
این فعال قرآنی با بیان اینکه نداشتن مکان برای تدریس و نبود بودجه برای حق‌الزحمه اساتید از دیگر مشکلات کمبود بودجه است، تصریح کرد: کمک نکردن دولت بر روی فعالیت‌ها تأثیر گذاشته؛ دولت‌های قبلی نگاه ویژه‌تری به فعالیت‌های قرآنی داشتند،؛ اما انگار فعالیت‌های قرآنی در سیاست‌های این دولت جایی ندارد.
زمانی با بیان اینکه مسئله این است که دولت تمایلی به کمک و حمایت ندارد، افزود: مردم باید حمایت کنند و می‌توانند بهترین نسخه را بپیچند و فعالیت‌های قرآنی را تبلیغ و فرزندان خود را راهی کلاس‌های قرآنی کنند. فعالیت قرآنی قطعا می‌تواند در هر زمینه راهگشا باشد و اگر مردم به این باور و ایمان راسخ برسند همدیگر را یاری کرده، فعالیت‌های قرآنی رواج بیشتری می‌یابد. همه مردم مسئولیت دارند چراکه قرآن کتاب آسمانی است.
فعالیت‌های قرآنی دغدغه دولت نیست
سعید پرویزی، قاری بین‌المللی قرآن، نیز در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی، اظهار کرد: برنامه‌های قرآنی همواره با کمبود بودجه مواجه بوده است چراکه گاهی این برنامه‌ها دغدغه سیاست‌گذاری کشور نیست. قرآن در تمام موضوعات حرف برای گفتن دارد و لازم است ارتباط عمومی مردم با قرآن صورت گیرد که مرحله نخست آن انس با قرآن و شنیدن آیات است. سالن‌ها برای اجرای یک برنامه غیرقرآنی پر می‌شود، اما متأسفانه برای شنیدن آیات قرآن پر نمی‌شود که این یک ضعف است.
پرویزی ادامه داد: ما به دنبال افزایش استقبال مردم از محافل قرآنی هستیم، اما نباید با ابزار باطل به هدف خود برسیم و نباید از محدوده قرآن در این محافل خارج شویم. لازم است استانداردهای قرآن در حیطه خود رعایت شود. نمی‌توانیم برای پر کردن سالن برای گوش دادن به آیات قرآن به هر ابزاری متوسل شویم و این در شأن قرآن نیست.
این قاری بین‌المللی قرآن با بیان اینکه اولین عامل برای انس با قرآن و آموزش آن، برگزاری کارگاه‌های قرآنی است، افزود: اهمیت دادن مسئولان به برگزاری کارگاه‌های قرآنی مهم است؛ کارگاه‌ها باید مداوم و مدون برگزار شوند و تنها برای ارائه گزارش کار به دستگاه‌ها برپا نشوند.
پرویزی با بیان اینکه باید مسئولان ایجاد انگیزه کنند، اظهار کرد: قاریان باید با تلاش خود را تقویت کنند؛ توقعات باید کنار گذاشته شود، اما این امر چیزی از مسئولیت مسئولان کم نمی‌کند. قرآن به شدت مهجور بوده و یکی از عوامل آن ضعف در تبلیغات است؛ مردم ورزشکاران و موسیقی‌دانان را می‌شناسند چون در رسانه‌ها مطرح می‌شوند، اما قهرمانان قرآنی دیده نمی‌شوند و همین سبب شده که مردم ما را نشناسند. مسئولان باید در کنار تقدیر از قهرمانان سایر رشته‌ها، از قهرمانان قرآنی نیز تقدیر و از آنها حمایت کنند تا انگیزه برای ادامه فعالیت و ورود افرادی دیگر به این حوزه ایجاد شود.
تقسیم بودجه مناطق کشور متفاوت باشد
حسن محمدی، مدیرعامل اتحادیه تشکل‌های قرآن و عترت کشور، نیز چندی پیش در نشست هم‌اندیشی با فعالان قرآنی خراسان‌جنوبی با بیان اینکه با این هزینه‌ها امکان حمایت وجود ندارد، گفت: ما یک مجموعه مستقل هستیم و با فرهنگ و ارشاد اسلامی تعامل داریم. در واقع اتحادیه کانال ارتباطی مؤسسات با نهادهای دولتی است. تقسیم بودجه مناطق مختلف کشور باید متفاوت باشد. در سال ۹۰،اعتبارات قرآنی ۹۸ میلیارد تومان بود و امسال نیز از بودجه ۱۰۰ میلیاردی که مصوب شد ریالی محقق نشده است.
وی با تأکید بر ضرورت تشکیل کمیته‌ای برای بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی و احصای مشکلات، افزود: در حوزه فرهنگ‌سازی وقف‌های قرآنی باید کار کرد چراکه کمتر از یک درصد موقوفات کشور قرآنی است و شاید یک‌هزارم آن به مؤسسات قرآنی برسد. برای موقوفات جدید باید سیاست‌گذاری و فرهنگ‌سازی کرد تا تعداد کمی از مشکلات برطرف شود. ساخت مجتمعی برای اجرای برنامه‌های قرآنی در استان پیشنهاد خوبی است، اما تعدد مؤسسات در محلات مختلف کارکرد بهتری دارد.
وی با بیان اینکه دوره‌های مختلف اقناع مخاطب در فضای الکترونیکی آماده به کار است، تصریح کرد: از سال ۹۲ صندوق قرض‌الحسنه‌ای را تشکیل و تاکنون ۱۵۰ میلیارد ریال تسهیلات به مؤسسات قرآنی اختصاص دادیم و این آمادگی وجود دارد که برای استان‌های کم‌برخوردار وام پرداخت شود. همچنین، با حل مشکل بیمه مشکلات کاملاً حل نخواهد شد، اما از طریق مجلس سعی می‌کنیم تا پایان سال اخبار خوبی را در مورد بیمه فعالان قرآنی منتشر کنیم. علاوه بر این باید به مناطق محروم رسیدگی شود، چراکه فضای بکرتری برای کار دارند و قطعاً در زمان کاهش اعتبارات، مناطق محروم باید در اولویت قرار گیرند و برای رسیدگی به مطالبات مؤسسات باید ظرفیت‌های بومی فعال شوند. همچنین، سامانه اینترنتی پیگیری مطالبات مؤسسات نیز در خدمت فعالان قرآنی است.
نباید از یاد برد که فعالیت‌های قرآنی نیز جزئی از برنامه‌های کشورند، جزئی که در جمهوری اسلامی باید بسیار پررنگ باشد، اما انگار سهم اندکی دارد. با این سهم اندک چگونه انتظار رونق کلاس‌ها و آموزش نسل آینده را داریم؟
منبع:
مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
لینک مستقیم :
http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=58726