جمعه 10 فروردین سال 1403 Fri, 29 Mar 2024 15:03:53 GMT
کد خبر : 58626       تاریخ : 1399/07/27 22:52:0
شرافت ماه ربیع الاول از ماه های دیگر بالاتر است

شرافت ماه ربیع الاول از ماه های دیگر بالاتر است

شرافت ماه ربیع الاول بیش از تمام ماه ها است و براستی بهار ماه ها است، چرا که همه شرافت ها و خوبی ها به وجود نورانی نبی مکرم اسلام است.

به گزارش مبشرین به نقل از شبستان، لحظات، روزها و شب ها و هم چنین ماه ها، جدای آنکه از نظر تکوینی دارای آثار متفاوتی در سیر تکامل انسانی بر حسب مراتب نفس هستند، به اعتبار رویدادهایی که در آن ها اتفاق می افتد، از اهمیت گوناگونی برخوردار می شوند، چنانچه تقدس برخی از اوقات، با برجستگی خاصی همراه است.
اولیای الهی، ولادت باسعادت حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم را مهم ترین روی داد ماه ربیع الاول دانسته و علت بهار نامیدن این ماه را همین واقعه خجسته می دانند.
تمام مهربانی های خداوندی که بواسطه دین مبین اسلام، به نوع انسان ارزانی شده، به برکت وجود نازنین کامل ترین خلائق و مقرب ترین آن ها به ذات قدس ربوبی، یعنی حضرت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم است که در این ماه پا به عرصه گیتی نهاد.
شرافت این ماه بیش از تمام ماه ها است و براستی بهار ماه ها است، چرا که همه شرافت ها و خوبی ها و مرحمت های دنیایی و آخرتی آفریدگار از آفاق و انفس، نبوت و امامت و قرآن و شریعت همگی به وجود نورانی نبی مکرم اسلام است.
این ماه، گرامی ترین ماه ها است چرا که بنای تمام ترین نعمت ها و کامل ترین دین ها، شامل ترین رحمت ها و درخشنده ترین نورها و رمزآلود ترین اسرار در این ماه گزارده شد.
به عبارتی مثل این ماه با سایر ماه ها، همچون مثل پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم با سایر مردم است.
نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، مثل خود با سایر مردمان را اینگونه مطرح می فرمایند:«در حقیقت حکایت من و شما و پیامبران، حکایت گروهی است که بیابانی خشک و سوزان را می پیمایند و نمی دانند مسافتی که پیموده اند، بیشتر است یا آن چه مانده. خسته و کوفته می شوند و توشه شان به پایان می رسد و در وسط بیابان می افتند و یقین می کنند که از بین می روند.در همین حال ناگهان مردی حله بر تن( لباس نو بر تن) در حالی که از سرش آب می چکد، نمایان می شود.آن عده می گویند: این مرد، تازه از آبادی می آید. پس چون به آن ها می رسد، می گوید: هان! شما را چه شده است؟ آن عده می گویند: می بینی که از کمر افتاده ه ایم و توشه مان تمام شده و در وسط این بیابان از پا درآمده ایم و نمی دانیم بیشتر راه را پیموده ایم یا کمترش را. آن مرد می گوید: اگر شما را به آبی گوارا و باغ و بستان های سرسبزم برسانم، به من چه می دهید؟ آن ها می گویند: هرچه تو بگویی فرمان خواهیم برد....
آن مرد، آن ها را به باغ هایی سرسبز و خرم و آبی گوارا می رساند و پس از درنگی کوتاه، به آن ها می گوید: برخیزید تا شما را به باغ بستان های سرسبزتر از این جا و آبی گواراتر از این آب ببرم. اما بیشتر آن عده می گویند: چیزی نماینده بود که به همین مقدار هم دست نیابیم.لیکن گروهی از ایشان می گویند: مگر با این مرد عهد و پیمان نبستید که نافرمانیش نکنید. او در اول به شما راست گفت و این حرفش هم مانند حرف اولش راست است. پس این گروه با او به راه می افتند و او، آن ها را به باغ هایی خرم و آبی گوارا می رساند. اما دیگران، شب هنگام گرفتار شبیخون دشمن می شوند و صبحگاه از آنان چیزی جز کشته و اسیر باقی نمی ماند.» (میزان الحکمه – حدیث شماره 18425)

مرحوم شیخ عباس قمی (ره) برای ماه ربیع الاول، همچون سایر ماه ها و اوقات، عبادات مستحبی را ذکر فرموده است. 

در ادامه می‌توانید اعمال مهمی که انجام آن در ربیع الاول سفارش شده است را مشاهده کنید.

 

مهمترین اعمال این ماه

 

شب اوّل:

این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از مکّه به قصد هجرت به سوى مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مۆمنان على(علیه السلام) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خوابید

آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ ؛ بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»(1) در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)

سال هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد.

1- روزه گرفتن به شكرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرمۆمنان از گزند كفار و مشركان در اول ربیع‏الاول.

2- خواندن زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) در این روز.

 

روز هشتم:

 

در روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام) طبق روایتى واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن الحسن ـ عجّل الله تعالى فرجه الشریف ـ آغاز گردید.(3)

در این روز شایسته است زیارت امام حسن عسکری علیه السلام خوانده شود.

 

روز دهم :

 

روز ازدواج رسول خدا(صلى الله علیه وآله) با حضرت خدیجه کبرى(علیها السلام) است در حالى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) 25 ساله بود و حضرت خدیجه(علیها السلام)40 ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان شکرگزارى مستحب شمرده شده است.(4)

 

روز دوازدهم:

 

این روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینى و مسعودى و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبىّ مکرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)است.(5)

همچنین در این روز، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بعد از 12 روز که مسیر راه میان مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید.(6) و نیز روز انقراض دولت بنى مروان در سال 132 است.(7)

اعمال مستحب در این روز به شكرانه انقراض دولت اموی دو مورد است:

1- روزه گرفتن.

2- دو ركعت نماز مستحبی كه در ركعت اول بعد از حمد، سه بار سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد سه بار سوره توحید خوانده می‏شود.

 

روز چهاردهم:

 

در سال 64 در چنین روزى، یزید بن معاویه به هلاکت رسید.(8)

وى پس از سه سال و نُه ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمى بود - که مهمترین آن واقعه کربلا و شهادت ابى عبداللّه الحسین(علیه السلام) و یارانش مى باشد - در سنّ سى و هفت سالگى در منطقه «حوران» زندگى ننگینش به پایان رسید جنازه اش را در دمشق دفن کردند ولى اکنون اثرى از او نیست.(9)

 

شب هفدهم:

 

طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(صلى الله علیه وآله) است و شب بسیار مبارکى است.(10)

1) غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل.(فلاح السائل، صفحه 61 )

2) روزه: كه براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه معصومین(علیهم السلام)آمده است: كسى كه روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه یكسال را مقرّر مى فرماید.(اقبال، صفحه 603 )

3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مۆمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.(همان مدرک )

4) زیارت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از دور و نزدیک در روایتى از آن حضرت آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زیارت كند مانند كسى است كه به هنگام حیاتم به سوى من هجرت كرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیك زیارت كنید، از همان راه دور به سوى من سلام بفرستید (كه به من مى رسد).(همان ص 604)

5) زیارت امیر مۆمنان، على(علیه السلام) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتى كه امام صادق(علیه السلام) در چنین روزى كنار ضریح شریف آن حضرت(علیه السلام) وى را زیارت كرد.(همان مدرک، صفحه 608 ) (این زیارت در بخش زیارات، مفاتیح آمده است).

6) تكریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تكریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امكان و سرور همه ممكنات حضرت نبىّ اكرم(صلى الله علیه وآله) سفارش بسیار كرده است.()

بنابراین، سزاوار است مسلمین با برپایى جشن ها و تشكیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبىّ مكرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگى او آشنا شوند و از آن، براى ساختن جامعه اى اسلامى و محمّدى بهره كامل گیرند.

همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله)، در چنین شبى معراج آن حضرت صورت گرفت.(11)

 

 روز هفدهم:

 

همان گونه که گفتیم مشهور میان علماى امامیّه آن است که روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(صلى الله علیه وآله) است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است.(12) (عام الفیل سالى است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولى همگى نابود شدند).

همچنین در چنین روزى در سال 83 هجرى قمرى، ولادت امام صادق(علیه السلام) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.(13)

ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم انگیز و اندوهبار شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام)است، ولى از آن جا که میلاد مبارک حضرت ختمى مرتبت رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و میلاد حضرت صادق(علیه السلام) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادى و جشن و سرور است.

از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که سرچشمه دگرگونىِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد، و همچنین داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع گردیده، و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز مى باشد در مجموع از ماههاى بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه مندان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.

 

پی نوشت ها :

1. سوره بقره، آیه 207.

2. اقبال الاعمال، صفحه 592 و تفسیر نمونه، جلد 2، صفحه 78.

3. کافى، جلد 1، صفحه 503.

4. اقبال، صفحه 599.

5. زاد المعاد، صفحه 412.

6. اقبال، صفحه 599 و کامل ابن اثیر، جلد 2، صفحه 7 (حوادث سال اوّل هجرت).

7. مصباح المتهجّد، صفحه 791.

8. اقبال، صفحه 601 (سیّد بن طاووس، در همین کتاب از شیخ مفید، استحباب روزه در این روز را به خاطر هلاکت یزید نقل کرده است).

9. تتمة المنتهى، صفحه 64.

10. مصباح المتهجّد، صفحه 791 و اقبال، صفحه 603.

11. اقبال، صفحه 601.

12. مصباح المتهجّد، صفحه 791 و اقبال، صفحه 603.

13. بحارالانوار، جلد 47، صفحه 1، حدیث 2.

 منابع: کتاب ارزنده المراقبات مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملكى تبریزى (ره)


  منبع: مبشرین|پایگاه خبر قرآنی و معارف اسلامی
       لینک مستقیم   :   http://mobasherin.ir/shownews.aspx?id=58626

نظـــرات شمـــا






سال 1402سال 1402